3 Δεκεμβρίου,Παγκόσμια μέρα ατόμων με αναπηρία- Έλα κι εσύ στη θέση μου!

Η μέρα μας σήμερα ήταν πολύ ενδιαφέρουσα με τα ψηφιακά μου και κινήθηκε σε πολλαπλά επίπεδα. Αρχικά ολοκληρώσαμε την ενότητα "Το ταξίδι στη Χωχαρούπα" με δύο όμορφα ποιηματάκια, "Αν όλα τα παιδιά της Γης" και "Η Ξανθούλα" του Διονύσιου Σολωμού. Αναφέραμε κάποιες βασικές πληροφορίες για τους δύο αυτούς σπουδαίους ποιητές και τα είδαμε μελοποιημένα μέσα από όμορφα βιντεάκια. Τα παιδάκια ήθελαν να μάθουν αν ο Σολωμός στο ποίημά του " Η Ξανθούλα" μιλούσε για την εγγονή του, εξηγήσαμε όμως ότι πρόκειται για ένα κοριτσάκι που πηγαίνει σε ξένη πατρίδα, όπως και κάποια παιδάκια από την τάξη μας που κατάγονται από άλλη χώρα και έχουν εγκατασταθεί στη χώρα μας. Τραγουδήσαμε τα ποιηματάκια και στη συνέχεια ασχοληθήκαμε με ένα όμορφο κείμενο, ένα λαϊκό μύθο, όπως αναφέρει το ανθολόγιό μας "Ο Χριστός και τα πουλιά". Η ιστορία άρεσε πολύ σε εμένα και στα παιδιά και το διαβάσαμε με μεγάλη ευχαρίστηση και μας έδωσε υπέροχη αφόρμηση με το να ασχοληθούμε με την παγκόσμια μέρα ατόμων με αναπηρία και την έννοια της διαφορετικότητας που αποτελεί σύνηθες χαρακτηριστικό στη ζωή μας, από την τάξη μας μέχρι την κοινωνία μας. Ο Χριστός βρισκόταν κάποτε σε μία λίμνη και μέσα σε αυτή έπεσε ο σταυρός που κρατούσε. Τότε όλα τα πουλάκια θέλησαν να τον βοηθήσουν να τον ανασύρει. Το περιστέρι, η καρδερίνα, η πέρδικα, το χελιδόνι, ο σταυραετός. Όλα έτρεξαν έτοιμα να τον βοηθήσουν. Κανένα όμως δεν μπόρεσε να φτάσει το σταυρό από τα μικρά πουλάκια, ο σταυραετός πιο δυνατός απ' όλα, βούτηξε στο νερό και ανέσυρε το σταυρό. Ο Χριστός όμως δεν ευεργέτησε μόνο τον αετό, αλλά και όλα τα υπόλοιπα πουλιά δίνοντας στο καθένα ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό σαν παράσημο στο σώμα του. Στο χελιδόνι την άσπρη κοιλίτσα, στην καρδερίνα την κόκκινη μυτούλα , στον κοκκινολαίμη βάφει κόκκινο το λαιμό του, στο αηδόνι χαρίζει τη μελωδική φωνή. Προσπαθήσαμε να το συνδέσουμε με την πραγματικότητα και να εξηγήσουμε το κείμενο για τον κόσμο των ανθρώπων. Αμεσως αρχίσαμε να καταλαβαίνουμε... Όλοι μας όσο διαφορετικοί κι αν είμαστε, όσο και περίεργα χαρακτηριστικά και αν έχουμε στο σώμα μας, είμαστε όλοι ευλογημένοι και έχουμε ο καθένας μία ξεχωριστή θέση στην κοινωνία πολύ χρήσιμη για τη λειτουργία του υπόλοιπου συνόλου. Ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό ή στοιχείο επάνω μας που φαντάζει ατέλεια υπάρχει για κάποιο λόγο και μπορεί να εξελιχθεί σε ένα ιδιαίτερο ταλέντο. Αναφέραμε αργότερα τις διάφορες κατηγορίες ατόμων με ιδιαίτερες ικανότητες και προσπαθήσαμε να μπούμε στη θέση τους. Αρχικά τη δραστηριότητα αυτή της ενσυναίσθησης θέλησα να την αποφύγω, τα παιδιά όμως στη συζήτηση που προηγήθηκε έδειξαν μεγάλη ωριμότητα και δεκτικότητα και έτσι συνεχίσαμε. Πήρα ένα μαντίλι και έδεσα τα μάτια ενός μαθητή μου και ζήτησα να περιηγηθεί μέσα στην τάξη. Αφού το έκανε αυτό με αρκετή δυσκολία και περπατώντας ψηλαφιστά, έλυσα το μαντίλι και του ζήτησα να μας μιλήσει για τα συναισθήματά του. Μας είπε ότι ήταν πολύ δύσκολο να περπατήσει με κλειστά τα μάτια. Στη συνέχεια έδωσα σε άλλο μαθητή μου ένα μαρκαδόρο και ζήτησα να χρωματίσει κάτι με το στόμα, αφού μιλήσαμε και για αυτή την κατηγορία ατόμων, πολλοί από τους οποίους είναι και εξαιρετικοί ζωγράφοι και εδώ ακούσαμε για μεγάλη δυσκολία και όλοι αναρωτηθήκαμε πώς γίνεται να ζωγραφίζεις μόνο με το στόμα. Άλλη μαθήτριά μου έκλεισε τα αυτιά της και τα υπόλοιπα παιδάκια από κάτω μιλούσαν με νοήματα και κινήσεις του σώματός τους, ανιχνεύοντας τα προβλήματα των ατόμων με κώφωση. Άλλος μαθητής μου κινήθηκε μέσα στην τάξη μόνο με το ένα πόδι, δυσκολία και εδώ μεγάλη, αφού δεν υπάρχουν και οι κατάλληλες συνθήκες για να βοηθήσουν τα άτομα με κινητικά προβλήματα. Αφού συζητήσαμε όλα αυτά ήρθε η ώρα του μαθητή μου με σοβαρό πρόβλημα όρασης να μας μιλήσει για τη δυσκολία που αντιμετωπίζει. Μίλησε ξεκάθαρα και με θάρρος, είπε για τα γράμματα που πρέπει να τα βλέπει για αρκετή ώρα μέχρι να τα διαβάσει, κάποιο κοριτσάκι μου θέλησε να του δανείσει και τα γυαλιά της...τα παιδιά δεν κορόιδεψαν, δεν χλεύασαν(αυτό είναι συνήθως χαρακτηριστικό των μεγάλων δυστυχώς..), άκουσαν με προσοχή και προθυμοποιήθηκαν να βοηθήσουν (βοηθούν άλλωστε με κάθε τρόπο μέσα στην τάξη το συμμαθητή τους να πορευτεί μαζί μας). Έτσι απλά με πολύ εύκολο τρόπο μιλήσαμε για τα δικαιώματα και την αλληλεγγύη που πρέπει να δείχνουμε απέναντι στα άτομα με ιδιαίτερες ικανότητες, χωρίς όμως να είναι οίκτος και λύπη, ένα χέρι βοήθειας, το καθαρό βλέμμα απέναντί τους χωρίς ίχνος καχυποψίας είναι το μοναδικό που αποζητούν το να αντιμετωπίζεται η διαφορετικότητα σαν καθημερινό και φυσιολογικό χαρακτηριστικό. Ευχόμαστε για μία κοινωνία με υψηλό δείκτη ανοχής σε κάθε περίπτωση που διχάζει και διαχωρίζει τους ανθρώπους, είτε είναι χώρα προέλευσης, είτε χρώμα, είτε κοινωνική ομάδα, είτε σωματική ιδιαιτερότητα, ως προς αυτό το σχολείο μας έχει κάνει τεράστια βήματα.

Μετά από αυτό έπρεπε να ασχοληθούμε λίγο με τη γραμματική μας. Χρησιμοποιήσαμε πάλι το κείμενο του Ανθολογίου και μάθαμε για τα ουσιαστικά και τις κατηγορίες τους.Τα διαχωρίσαμε από τα ρήματα και φτιάξαμε δύο μεγάλες κατηγορίες για να εντάξουμε διάφορες λεξούλες του κειμένου. Στα ουσιαστικά(πρόσωπα, ζώα, πράγματα) και τα ρήματα που μας δείχνουν ενέργεια ή δράση.

Και μερικές χριστουγεννιάτικες ιστορίες!