Παραγωγή γραπτού λόγου με αφορμή φωτογραφία εποχής.

Αγαπημένο μου ιστολόγιο, με αφορμή την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου είδαμε διάφορες εικόνες και φωτογραφίες που μαρτυρούν τα τεκτενόμενα και τις συνθήκες της εποχής εκείνης. Πραγματικά, υπάρχει στο διαδίκτυο πληθώρα φωτογραφιών, όπου αποτυπώνουν με τα πιο μελανά χρώματα τι συνέβαινε την εποχή εκείνη, των μεγάλων ηρώων, που με αυταπάρνηση πρόσφεραν τη ζωή τους για τη λευτεριά της πατρίδας μας, τους αφανείς μας ήρωες, τις γυναίκες που συνέβαλαν στην ενίσχυση του αγώνα, αλλά και περισσότερο σκοτεινές φωτογραφίες με τα μάτια των μικρών παιδιών που μαρτυρούν τη φοβερή πείνα και την εξαθλίωση, τους ανθρώπους στα συσσίτια, τη δυστυχία.

Όλες αυτές τις εικόνες τις δείχνω κάθε χρόνο στους μαθητές μου για να καταλάβουν ότι κάποιοι άνθρωποι πριν από εμάς υπέφεραν και δυστύχησαν απο τα δεινά του πολέμου, ότι κάποιοι ήρωες πολέμησαν στα βουνά της Αλβανίας και ότι εμείς σήμερα τους αποδίδουμε τον ελάχιστο φόρο τιμής, ενθυμούμενοι τις ηρωικές τους πράξεις.Φυσικά τονίζουμε τις σκοτεινές πλευρές του πολέμου και την ειρήνη για την ευημερία των ανθρώπων, όμως θεωρώ πως αυτή η εορτή είναι επέτειος ηρωικής αντίστασης, όπου οι μαθητές διδάσκονται για ιδανικά, στάσεις, αξίες της ζωής, τούς εμφυσούνται πατριωτικά αισθήματα, αγαπάμε την πατρίδα μας και θωρακίζουμε την ειρήνη για την αρμονική συμβίωση όλων μας, πώς αλλιώς άλλωστε μπορούμε να καταλάβουμε την αξία της αν δεν εντρυφήσουμε στις πράξεις του παρελθόντος που την καταλύουν;

Η φωτογραφία που αποφάσισα να επεξεργαστούμε(προκειμένου να εμπλέξουμε ευθύ και πλάγιο λόγο στη γραφή μας) με τους μαθητές μου είναι αυτή της μάνας που δίνει την ευχή της στο γιο της που αναχωρεί για το μέτωπο. Τα συναισθήματα ποικίλα, γιατί η συγκεκριμένη φωτογραφία, αποτύπωση μίας στιγμής περικλείει τόση τρυφερότητα, θλίψη του αποχωρισμού, αλλά και προσμονή για την απελευθέρωση. Κάθε μαθητής μου πήρε από μία φωτογραφία και αφού μπήκαμε στο πνεύμα και την ατμόσφαιρα της εποχής, προσπάθησε να γράψει τα λόγια που έλεγε η μανούλα στο γιο πριν αυτός αναχωρήσει για το μέτωπο σαν να ήταν θεατής και να παρακολουθούσε τη σκηνή. Πραγματικά η φαντασία τους αστείρευτη, έδωσαν με τον πιο όμορφο τρόπο την τρυφερότητα και όλο το συναισθηματικό υπόβαθρο.

Παρακάτω, φωτογράφησα μερικά γραπτά τους κείμενα. Φυσικά μπορούμε να κάνουμε το ίδιο και με οποιαδήποτε άλλη φωτογραφία, καλώντας τους μαθητές μας να γίνουν ρεπόρτερ της εποχής και να αποδώσουν με το δικό τους λόγο την ατμόσφαιρα. Πετυχαίνουμε την παραγωγή γραπτού λόγου με τον πιο αβίαστο και φυσικό τρόπο!