Τα δικά μας μπαλόνια της φιλίας!

Αγαπημένο μου ιστολόγιο, έχουμε προχωρήσει για τα καλά στο κεφάλαιο με τις προσκλήσεις "Με προσκαλούν και προσκαλώ". Είχαμε μία αρχική γνωριμία με τη δημιουργία πρόσκλησης όταν φτιάξαμε για το λαογραφικό μας μουσείο, αλλά σήμερα είχαμε μεγάλη έμπνευση και γράψαμε ένα σωρό προσλήσεις με διαφορετικό περιεχόμενο, διευκρινίζοντας ότι αποτελούν πολύ σημαντικό ενημερωτικό και πληροφοριακό κείμενο. Ζήτησα λοιπόν από τα παιδάκια να δημιουργήσουν τη δική τους πρόσκληση για κάποιο γεγονός και να ενημερώσουν τους φίλους τους ή όποιον άλλο επιθυμούσαν. Γράψαμε και στον πίνακα πολλά είδη προσκλήσεων( βάπτισης, γάμου, αποκριάτικου χορού, πάρτι, γενεθλίων, ονομαστικής γιορτής...), αναφέραμε τα βασικά χαρακτηριστικά τους και δημιουργήσαμε σχεδιαγράμματα, καθώς άλλο ύφος χρησιμοποιούμε όταν αναφερόμαστε σε κάποιον φίλο μας και άλλο όταν αποστέλλουμε την πρόσκληση σε κάποιον μεγαλύτερο. Όλα τα παιδάκια δημιούργησαν τις πιο ευφάνταστες προσκλήσεις σε απλό χαρτάκι Α4 που διπλώσαμε στη μέση. Δείτε παρακάτω πώς εργάστηκαν:

Στις προσκλήσεις που περιέχονται στο βιβλίο μας πολύ σημαντικό στοιχείο αποτελεί η αναφορά της ώρας που θα εκδηλωθεί το γεγονός. Πολλά παιδάκια όμως άρχισαν να μπερδεύονται, καθώς η ώρα εδώ εμφανίζεται ως 13:00, 14:00 και όχι 1 ή 2, δηλαδή με την εικοσιτετράωρη μορφή της.

 Για να το ξεκαθαρίσουμε αυτό, αλλά και για να κάνουμε μία μικρή εισαγωγή στην ώρα που θα δούμε παρακάτω στη Γλώσσα, αλλά και στα Μαθηματικά μας, φτιαξαμε στο τετράδιο των Εργασιών μικρά ρολογάκια, δίπλα εγώ έγραφα την ώρα με την εικοσιτετράωρη μορφή της και τα παιδάκια έβαζαν στα ρολογάκια τους τους δείκτες εκεί που έπρεπε. Τα ρολογάκια μετά τα χρωμάτισαν και η αλήθεια είναι ότι μου άρεσαν πολύ και τα φωτογράφησα, όπως κάνω για όλες τις εργασίες των μαθητών μου, βάζω έτσι κι εγώ από τα χρώματά τους, χρώμα στη δική μου καθημερινότητα!

Στα Μαθηματικά μας επιστρέψαμε στην ενότητα με την προπαίδεια του 9 και του 11 που βρίσκεται στην αρχή του δεύτερου τεύχους. Ενώ αρχικά είχαμε αγχωθεί με την προπαίδεια του 9, με ένα μικρό κολπάκι τη μάθαμε πολύ εύκολα! Τα αρχικά γινόμενα τα βρήκαμε πολύ εύκολα ( 0*9=9,1*9=9, 2*9=18). Από τις 3 φορές και έπειτα το κάναμε ως εξής: 3*9 : Πηγαίνω τον αριθμό με τις φορές ένα βήμα πίσω (2) και συμπληρώνω πόσα χρειάζομαι ακόμα για να φτάσω στο 9. Στη συγκεκριμένη περίπτωση χρειάζομαι άλλα 7, άρα 27 (2+7=9)! Με αυτό τον τρόπο βρήκαμε εύκολα όλα τα αποτελέσματα και δεν επέμεινα εδώ όλα τα παιδάκια να τη μάθουν από μνήμης, αν και κάποια την έμαθαν πολύ εύκολα,αλλά αυτά τα παιδάκια είναι συνήθως η μειοψηφία της τάξης, οπότε χρειάζονται που και που κάποια κολπάκια. Μάλιστα για να τη μάθουμε καλύτερα φτιάξαμε και λουλούδια στο τετράδιό μας με την προπαίδεια του 9 καλοσωρίζοντας έτσι τις πρώτες μέρες της Άνοιξης:

Ημέρα κατά της ενδοσχολικής βίας σήμερα και ασχοληθήκαμε με το φαινόμενο αυτό που δυστυχώς αρχίζει και παίρνει διαστάσεις πανδημίας! Είναι γεγονός ότι δεν μπορούμε να προλάβουμε τα πάντα, μπορούμε όμως να συζητάμε με τους μαθητές μας στο τέλος της ημέρας για κάτι που τους έχει ενοχλήσει, για κάποιο αρνητικό συναίσθημα, να μετριάσουμε την έντασή του, πριν προλάβει να γιγαντωθεί και εκραγεί ένα ηφαίστειο με δυσάρεστα αποτελέσματα. 

Είναι επίσης σημαντικό να παρεμβαίνουμε σε εντάσεις και να ερευνάμε τα γεγονότα που οδηγούν στην εκδήλωση μίας αρνητικής συμπεριφοράς και δείχνουμε πάντα πως δεν υπάρχει ανοχή σε καταστάσεις, όπου συμμαθητές μας καταπιέζονται, προσβάλλονται, κακοποιούνται από άλλους είτε λεκτικά, είτε σωματικά. Μιλήσαμε για όλα αυτά στην τάξη μας σήμερα και διαβάσαμε 2 υπέροχα παραμυθάκια με διδακτικό όμως περιεχόμενο από το blog της Άννας Παππά που θερμά ευχαριστούμε! Τα παραμυθάκια ήταν : "Τα μπαλόνια της φιλίας" και "Η Μόνα στο καινούριο σχολείο" που είναι δύο παραμύθια από παιδιά για παιδιά.

http://www.epsype.gr/images/paramuthia_gia_ekfovismo.pdf

Αφού τα διαβάσαμε όλα αυτά, συζητήσαμε, εντοπίσαμε την αρνητική κατάσταση και βρήκαμε τη λύση στο πρόβλημα. Μάλιστα φτιάξαμε και τα δικά μας μπαλόνια της φιλίας! Κάθε παιδάκι πήρε από ένα μπαλόνι και έγραψε επάνω τι θα επιθυμούσε από τους συμμαθητές του. Όλα τα παιδάκια ανέφεραν πολύ σημαντικά πράγματα, που έγραψαν πάνω στα μπαλόνια. 

Στη συνέχεια, μαζευτήκαμε όλοι μαζί και μόλις δόθηκε το σύνθημα από εμένα, τα παιδάκια πέταξαν τα μπαλόνια ψηλά και καθώς αυτά έπεφταν πηδούσαν και έπιαναν από ένα. Σκοπός ήταν να μην πάρουν το δικό τους μπαλόνι, αλλά κάποιου συμμαθητή τους που θα τους υπενθύμιζε πάντα τι πρέπει να ισχύει στην τάξη μας, αλλά και την ανάγκη του συμμαθητή τους. Κάθε φορά λοιπόν που μία κακή σκέψη ή μία αρνητική πράξη θα επισκιάζει την ψυχή μας, το μπαλόνι του συμμαθητή μας θα στέκεται εκεί υπενθυμίζοντας πόσο σημαντικό είναι να σεβόμαστε και να δίνουμε την αγάπη και την κατανόησή μας.